moglos,
Adj.
›schwach, kraftlos, matt, erschöpft‹;
vgl.  7, (Adj.) 3.
Bedeutungsverwandte:
(Adj.) 2, (Adj.) 1, (Adj.) 1, (Adj.) 1, (Adj.) 2, , ,  1, .
Wortbildungen:
moglose
,
muchtlos
›erschöpft, entkräftet‹ (
-ti-
Abstractum zu
mug-, mog-
).

Belegblock:

Schöpper (
Dortm.
1550
):
Infirmus. Kranck siech vngesundt schwach vnuermuͤglich muͤgloß bresthafft suͤchtig.
Volz, Prophet Daniel W
8, 27
(
Worms
1527
):
Auff das ward ich Daniel gantz mugloß
[
Luther
1545:
schwach
]
das ich etliche tag kranck bleyb.
Luginbühl, Brennwalds Schweizer Chron.
2, 449, 11
(
halem.
,
1508
/
16
):
dieweil si [Züricher] noch alle nuͤchter vast gezogen und muchtlos werind, so woͤltind si esseen.
Bachmann, Morgant (
halem.
,
1530
):
er wirt kum mer uß Egypta kommen, wann er ist alt und mugloß.
Maaler (
Zürich
1561
):
Mugloß / Kraftloß / Der jm selbs in glideren nit helfen kan. [...]. Mugloß / bloͤd vnnde muͤd sein. [...]. Mugloß von weyn sein. [...]. Muglose (die) [...] Muglose deß hertzens. [...]. Mugloser bloͤder mensch.
Vgl. ferner s. v.  1,  1.