aussprache,
die
;
-Ø/
–.
1.
›Aussprache, Artikulation‹;
Bedeutungsverwandte:
 2.

Belegblock:

Rot
342
(
Augsb.
1571
):
Pronuntiation, Weiß des redens / oder des außsprechens / außsprechung / außsprach.
2.
›Schiedsspruch, Urteil‹;
vgl.  8.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  5,  5,  1, ,  4,  2.

Belegblock:

Cirullies, Rechtsterm. Anh.
1981, 101
(
rhfrk.
,
1395
):
daz Conczchin Foncke und hee ratmanne und obermanne hye solden sin gewest und Stefphans ratlude und obermanne der uszsprach gewart han und Conczchin nit.
Chron. Mainz (
rhfrk.
,
15. Jh.
):
Diz hernach geschreben ist die ußsprach zwessen den 129 von dem alden rade.
Gille u. a., M. Beheim
283, 347
(
nobd.
,
2. H. 15. Jh.
):
Da volgten sy dem friden dach | und warten auff des kungs auss sprach.
3.
›Anspruch‹;
Bedeutungsverwandte:
vgl.  3,  1,  9, ,  3.
Syntagmen:
die a. leiden
;
rechtliche a.

Belegblock:

Rwb (a.
1409
;
1604
).
4.
bedeutungsverwandt zu  2.