erdapfel,
der
;–/-Ø
+ Uml.Knollen- und Kürbisgewächs verschiedener botanischer Art und Gattung; im Einzelnen: ›Melone‹; ›Kürbis‹; ›Gurke‹;
Zur Sache:
Marzell
.1, 1284/5
Bedeutungsverwandte:
, , 1, , , , ; vgl. , .Syntagmen:
einen e. ausgraben, die erdäpfel verkaufen
; etw
. (Subj.) e. heissen
; der e. grün sein
; der saft vom e., die kerne von den erdäpfeln
.Belegblock:
Das Fercklein murrt [...] | Wolt [...] | [...] | Zuvor ein Erdapffel außgraben.
Sewbrot / erdoͤpffel.
cucumis eris ,erdapfel‘.
Erdapffel / erdwurtz / saͤubrot / Schweinbrot / cyclaminus [...]. Der safft vom erdapffel macht niessen.
Citrullus haizet ain erdapfel und ist nâhent gestalt sam die pfedem, die ze latein pepones haizent. aber der erdapfel ist grüen.
daz kraut tregt öpfel, die smeckent [...] und haizent erdöpfel. idoch sint ez ander erdöpfel dann die, dâ wir vor von gesait haben.
[sie]
süllen mügen verkauffen [...]: Öpfel, pyeren, cherschen [...] Pfeden vnd erdöpfel, kürbis vnd gruen mandelkeren.‒
Vgl. ferner s. v. .