haberschrek,
der
;
–/
auch
.
›Heuschrecke‹ bzw. ein Insekt, dem man den Kahlfraß von Getreide (u. a. Hafer) zuschreibt;
vgl.
1
 2.
Zur Wortgeographie von ,Heuschrecke‘ in den rezenten Mundarten s.
Dwa
4
.
Oobd..

Belegblock:

Schmitt, Ordo rerum
324, 13
(
oobd.
,
3. V. 15. Jh.
):
Cicada heme [...] gril [...] Cicada haberschrekch [...] eyn heymmichen [...] muchheym [...] Locusta hewschrecke [...] kolsprinke hausstreke [...] hoͤwstoffel [...] haberschrekch [...] heyschrichel.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
Locusta haizt ain hæschreck oder ain haberschreck.
Seemüller, Chron. 95 Herrsch. (
oobd.
, Hs.
1. H. 15. Jh.
):
In den selben zeiten was der haberschrekchen so grosse menig [...], daz si daz flecz der erden bedekchten.
Grossmann, Unrest. Öst. Chron. (
oobd.
,
3. Dr. 15. Jh.
):
kamen dye haberschreckh aber von Ungern [...] und tetten [...] grossen schaden an dem traydt.
Grossmann, a. a. O. ; ;
Voc. Ex quo Ind.
332
.