orenkützeln,
V.;
-ü-
des Gw neben
-i-
bereits
ahd.
belegt:
kizzilôn, kuzzilôn
(
Splett, Ahd. Wb.
1, 1, 461
).
›(jm.) schmeicheln‹;
zu  4,  2.
Bedeutungsverwandte:
 2,  2, , , .
Wortbildungen
orenküzler
(dazu bdv.: , , , ).

Belegblock:

Schöpper (
Dortm.
1550
):
Adulari. Schmeicheln liebkosen ohrenkützeln zu duͤtteln [...] heucheln gleißnen.
Adulator. Schmeichler, liebkoser ohrenkuͤtzler zu duͤttler.
V. Anshelm. Berner Chron. (
halem.
,
n. 1529
):
Des ungeacht, [...], fuͦr er mit etlich sinen verderblichen orenkuͤzlern gon Baden.
Schmidt, Hist. Wb. Elsaß .