manduzieren,
V.;
aus
lat.
manducāre
›kauen‹
(
Georges
2, 793
).
›essen‹.
Bedeutungsverwandte:
(V.) 1,  3.
Wortbildungen
manducation
(dazu bdv.: ,  2).

Belegblock:

Rot
327
(
Augsb.
1571
):
Manducirn, Essen / geniessen. Manducation, Essung / niessung.