männin,
die
;–/-e
.1.
›Frau, Männin, Person, die – aus der Rippe des Mannes geschaffen (so 1. Mose 2, 21f.) – diesem von der materie
, vom fleische
, vom bein
(vgl. 1
6) völlig gleich gedacht ist‹.Texte der Sinnwelt ‚Religion‘.
Belegblock:
Do nam Adam sein weib und nant sey virago, | das ist als vil gesprochen als ein Mennyn. | darumb so nennet er das weib also, | Recht als ir materg von seinr materg kumen was, | also was er der frauen namen nennyn.
diß fleisch ist von minem fleisch Dise wirt geruͦffen ein mennin wann sy ist genomen von dem man.
Wyss, Luz. Ostersp.
356
.Wortbildungen:
männen
Belegblock:
maͤnnin / Femme, femme vertueuse qui fau actes d’homme, Fœmina virilis.
3.
›Amazone‹.