ausriechen,
V., unr. abl.
1.
›duftend ausströmen; verdunsten, verdampfen‹; ütr.: ›sich verbreiten‹.
Syntagmen:
dampf / schmak / wein a.
Wortbildungen:
ausriechung.

Belegblock:

Bihlmeyer, Seuse (
alem.
,
14. Jh.
):
so loͮffent sú doch nach dem suͤssen smack, der da us rúchet von sime heinlichen ingesinde.
Barack, Zim. Chron. (
schwäb.
,
M. 16. Jh.
):
ain gemainer leumedt ussroch, schenk Eberhart hette ime [...] fürgenomen.
Voc. inc. teut.
b viijv
;
Rot
310
;
Haage, C. H. v. Hoff. Kunstb.
124, 17
;
2.
wohl: ›austrocknen (von Weinbergen), ausdorren‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl. , , .

Belegblock:

Löffler, Columella/Österreicher (
schwäb.
,
1491
):
von dem wingartten, die uss langem ligenn uss gerochen sind, ist [...] aller best sin ob wir woͤllend wider segen oder setzen.
Turmair (
Augsb.
1517
):
exoleo ‚verriechen, ausriechen, verschiessen‘.