gäuchen,
V.
1.
›jn. zum Narren machen‹;
vgl.  2.
Bevorzugt alem.
Bedeutungsverwandte:
 3,  2,  2,  2; vgl. .

Belegblock:

Schöpper (
Dortm.
1550
):
Stultum agere Narren geuchen geuckeln geiffern dollisieren.
Fuchs, Murner. Geuchmat
1892
(
Basel
1519
):
Ich bin die selb, nün secht mich an, | Die alle man so geuchen kan.
2.
›sich vergnügen, Narreteien treiben‹;
vgl.  2.

Belegblock:

Fuchs, Murner. Geuchmat
2752
(
Basel
1519
):
Er hat sich worlich geuchet wol, | Wie denn ein gouch das billich sol.
Adomatis u. a., J. Murer. Hest.
6
(o. O.
1567
):
So habend alle Narren fuͦg | Daß sy sich moͤgend goͤuchen gnuͦg.