blutflus,
der
;
–/-flüsse
.
– Gehäuft medizinisches Schrifttum.
1.
›Durchblutung; Blutung (als Erkrankung)‹;
vgl.
1
 15.
Bedeutungsverwandte:
vgl. ,  1.

Belegblock:

Belkin u. a., Rösslin. Kreutterb.
72, 16
(
Frankf.
1535
):
Der leym mit starckem essig temperirt vnd vff die stirn gelegt vnd schlaff / verhellt er den blůtfluß der nasen.
Ebd.
84, 8
:
Aller alaun hat krafft zuuerstopffen / vnd vast zuuerzeren / er hilfft dem faulen fleysch vnnd blůtflüssen.
Da von entspringet zů zitten ein vber grosser blůt fluß.
Eschenloher. Medicus (
Augsb.
1678
):
durch einen gefährlichen Blutfluß dermassen an Leibs-Kräfften abkommen vnd geschwächt worden.
Ein Mannspersohn wird von einem über die Gewonheit starcken Blutfluß gesund.
Schmitt, Ordo rerum
361, 19
;
Schmid, R. Cysat
6, 14
;
Dietz, Wb. Luther ;
Preuss. Wb. (Z)
1, 684
;
2.
›Monatsblutung, Menstruation‹;
zu
1
 1.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  2.

Belegblock:

Belkin u. a., Rösslin. Kreutterb.
104, 17
(
Frankf.
1535
):
Er dient den geschweren im leib vnd jrem außlauffen / vnd dem blůtfluß der mutter.
Sudhoff, Paracelsus (o. J.):
zum blutfluß der frauen.