blutgang,
der
;
–/-e
+ Uml.
1.
›Blutfluß; Blutung (als Erkrankung)‹;
vgl.
1
 15,  1.
Bedeutungsverwandte:
vgl. ,  1.

Belegblock:

J. W. von Cube. Hortus
104, 44
(
Mainz
1485
):
coriander [...] ist gůt widder den blůt gang der nasen.
Ralegh. America (
Frankf.
1599
):
daß die Hispanier [...] mit bösen Blutgängen / vnd dem Rotlauff beschmeyst / vnd jhren Pferden vergeben worden.
Sudhoff, Paracelsus (
1527
):
auch sezent ir die adern under dem kinne für den blutgang der nasen.
Schmitt, Ordo rerum
361, 19
;
Lehmann, Rezeptb.
160
;
Schmid, Pilgerreisen.
1957, 406
;
Dietz, Wb. Luther ;
Preuss. Wb. (Z)
1, 684
.
2.
›Monatsblutung, Menstruation‹;
zu
1
 1,  1.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  2.

Belegblock:

Sachs (
Nürnb.
1558
):
Das weib mit dem blutgang.