mesrute,
die
;
-n/-n
.
›Meßrute‹;
vgl.
1
(V.) 12,  3.
Fachliche Texte.
Bedeutungsverwandte:
, , ; vgl. .

Belegblock:

Ziesemer, Proph. Cranc
254, 16
(
preuß.
,
M. 14. Jh.
):
[der engil] hub an an der wzsirstin mur, do maz er daz gebuyde eynir mezzerutin in dy breite und eynir mezzerutin in dy hoe.
Mendthal, Geom. Culm. (Hs. ˹
preuß.
,
A. 15. Jh.
˺):
behaldende uf alle vier wende eyne messerute vndir vier rechten winkelen.
Koeniger, Sendgerichte (
rhfrk.
,
1517
):
wir wisen mit recht die zennen rude der rechten messeruden lank.
Dict. Germ.-Gall.-Lat.
321, 4
(
Genf
1636
):
meßruth 16. Schuch lang.
Ziesemer, a. a. O. Ez.
10, 5
;
Mendthal, a. a. O. ;
Löffler, Columella/Österreicher ;