bleichgelb,
Adj.
›blaßgelb‹;
vgl.  12,  1.

Belegblock:

Mylius (
Görlitz
1577
):
Flauus Bleichgeel.
Sudhoff, Paracelsus (o. J.):
wan die farben, so er hat, komen aus dem salzgeist, der braun, bleichgelb, grün gibt.
Dietz, Wb. Luther .