blechharnasch,
blechharnisch,
der
;
–/-Ø
;
Grundwort zu
mhd.
harnas(ch)
›Harnisch‹
(), dies aus
afrz.
harnais
›Rüstung‹
(
Kluge/S.
1995, 357
).
›Teil der Ritterrüstung, Blechharnisch‹;
zu  4,  1.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  4.
Wortbildungen:
blechharnascher
.

Belegblock:

Joachim, Marienb. Tresslerb. (
preuß.
,
1409
):
her furte 7 packen gewandes 4 panzer und 2 vas mit blechharnisch.
Thielen, Gr. Zinsb. Dt. Ord.
107, 38
(
preuß.
,
1437
/
8
):
von blechharnisch zcum ersten 4 huwben und 2 pruwsche helm.
Ziesemer, Gr. Ämterb.
199, 32
(
preuß.
,
1507
):
blechharnisch uf 18 man wol gerust gehort dem hern comthur.
Chron. Nürnb. (
nobd.
,
1504
):
er gieng [...] auch in vollem plechharnasch.