köten,
käten,
Adj.
›aus Erde, Lehm, Ton gemacht‹;
zu
1
 3.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  1.
Syntagmen:
kotener hafen, kotene kelle / pfanne / wand, kotenes haus
.

Belegblock:

Maaler (
Zürich
1561
):
Ein kaͤtine wand / die mit kaat vnnd mit laͤtt gemachet ist.
Kurrelmeyer, Dt. Bibel Var. (
Straßb.
1466
):
die do entwelent in den horbin
[Var. Augsb. um 1475:
koͤten
]
heusern [...] sy werden verwúst als von den milben.
Zingerle, Inventare (
tir.
,
15. Jh.
):
In der kuchel [...] etlich ketin Häfen, kellen vnd pfannen.
Ebd.
xxiiii koͤtin häfen, klain vnd groß
.