kräutich(t),
das
;
oft auch
kräutech(t)
.
›Kraut, Krautwerk‹;
zu  1.

Belegblock:

Ziesemer, Proph. Cranc Dan.
4, 12
(
preuß.
,
M. 14. Jh.
):
er [...] sal naz werden von dem towe des himels vnd sin teil sal sin mit deme wilde an deme crutechten der erden.
Ebd. Zach.
10, 1
:
so wirt der herre machen sne und wazzereyn und wirt geben einem iclichen crutecht uf dem ackere.
Karsten, Md. Paraphr. Hiob (
omd.
,
1338
):
Des menschen sin daz nicht in kan | [...] verstan | Wi sich daz crutecht indy luft | Machet uz der erden gruft.
Vrezze alles gras und crutheicht | Uf von tusent bergen sleicht.
Ermisch u. a., Haush. Vorw.
169, 13
(
osächs.
,
1570
/
7
):
Fur allerlei kreuticht und wurz zur erznei 5 gr.
Niewöhner, Teichner
136, 22
(˹Hs.
moobd.
,
1360
/
70
˺):
er [...] pricht daz edel crauͤtaͤch ab.
Karsten, a. a. O. ; .