judenfürst,
der
;
–/-en
.
›Ältester der Juden‹;
zu  1.

Belegblock:

Große, Schwabensp.  (Hs. ˹
nd.
/
md.
,
um 1410
˺):
de boten quamen widder zů den Ioten vorsten vnde zů iren richteren.
Froning, Alsf. Passionssp. 
1624
(
ohess.
,
1501ff.
):
Ir Juddenfursten, ich thun uch kunt, | das mich Jhesus hot gemacht gesunt.
Bachmann u. a., Volksb.  (
alem.
,
15. Jh.
):
won die judenfürsten unnd die bischoff […] hatten verboten […] das nyeman solti sagen, wie es umb Jhesum ergangen were.