daselb,
daselben,
Adv.;
vgl. auch .
1.
Lokaladv.: ›ebenda, daselbst, dort; dorthin‹.

Belegblock:

Chron. Augsb. (
schwäb.
, Hs.
16. Jh.
):
Jn dem 1443. jar ward das horologium ze sant Ulrich gemacht; es was darvor dhain sturmglogg daselben.
Klein, Oswald
112, 308
(
oobd.
,
1438
):
wo des ain fürste nicht enhat, | das recht daselben übel gat.
Roth, E. v. Wildenberg (
moobd.
,
v. 1493
):
Zuͦ der zeit macht konig Karl ein concilium gein Ingelheim an den Rein, und all kristenfursten daselben zuͦ im komen.
Roth, E. v. Wildenberg ; ;
Kehrein, Kath. Gesangb. ;
Sappler, H. Kaufringer
20, 171
;
Klein, a. a. O.
114, 85
;
Rechn. Kronstadt
2, 91, 11
.
2.
Temporaladv.: ›zu dieser Zeit‹.

Belegblock:

Kurz, Waldis. Esopus (
Frankf.
1557
):
Vor tausent vnd viel hundert Jorn, | Da fandt man manchen grossen thorn. | Wenn sich daselb ein junger Knab | Mit einr in Ehestandt sich begab, | So wust er nit der Braut zu pflegen, | Ob ers solt lehnen oder legen.