buchdichter,
der
.
›Verfasser eines Buches, Autor‹;
vgl.  123,  1.

Belegblock:

Wedler, W. Burley. Liber
37v
(
moobd.
,
v. 1452
):
Archilogus ist der aller grosst puechtichter gewesen.
Koller, Ref. Siegmunds (Hs.
um 1474
):
Ein buchdichter rufft hin zü got und spricht: [...] Ste auff, herr, und wach der armen priesterschafft.
Bremer, Voc. opt.
1, 228
;
Schmitt, Ordo rerum
152, 8
;
Hulsius
C iiijr
;
Baumann-Zwirner, Augsb. Volksb.
1991, 400
.