2
blank,
der
oder
das
;
zu
mhd.
blanc
().
›Glanz‹;
vgl. (Adj.) 1.

Belegblock:

Kochendörffer, Tilo v. Kulm (
preuß.
,
1331
):
Ouch er von dem himel swanc | Uz der stat syn luter blank.
v. Groote, Muskatblut (
nobd.
,
1. H. 15. Jh.
):
des meyes blang bringt foegel sang, | des meyes blůt bringt riche gůt | beide viol vnd ouch die rosen.
Primisser, Suchenwirt (
oobd.
,
2. H. 14. Jh.
):
Du schonst nicht weisser arme plank.