besippen,
V.;
in den eigenen Belegen
part. Adj.
›mit jm. verwandt sein; die Verwandtschaft behaupten‹.

Belegblock:

Helm, H. v. Hesler. Apok. (
nrddt.
,
14. Jh.
):
der besipten diet, | Die von Adames rippe | Wart dem libe sippe | Den her in der megede nam.
Behrend, Magd. Fragen (
omd.
,
um 1400
):
Wem erbe anstirbit, der sal komen in gehegit ding unde sal benümen den, der das erbe hat gelossen, unde wy nohe her ym gesippet
[Var. S:
besippet
]
sey.
Rwb (
seit 13. Jh.
, schwach belegt).