2
täuschen,
2
tauschen,
V.;
vgl. auch
v. Bahder, Wortwahl
1925, 42
.
›jn. betrügen; irreführen‹.
Syntagmen:
sich selber t
.,
sich t. lassen
.
Wortbildungen:
täuscher
,
täuscherin
,
täuschheit
.

Belegblock:

Meisen, Wierstr. Hist. Nuys
409
(
Köln
1476
):
,Wyr syn noch vnerueert, | Nu syet doch her, yr tuysscher, | Wye noch dyessz gud stat beert!‘
Neumann, Rothe. Keuschh.
1827
(
thür.
,
1. H. 15. Jh.
):
dy elichen, di witwen unnd di kuschen | dy lassen sich den tuvel nicht tuschen.
Ebd.
4737
:
ein mensche das lieb had kuscheid, | das sal sich zihen van aller tuscheid.
Jungbluth, J. v. Saaz. Ackermann
22, 6
(Hs. ˹
omd.
,
1465
˺):
Wann werlich, wer uns teuschen wil, der teuschet sich selber!
Wiessner, Wittenw. Ring
1323
(
ohalem.
,
1400
/
08
):
,Iͤr teuscherin!‘ (so sprach der man) | ,Wes sıͤrst mich heint die langen nacht?‘
Klein, Oswald
116, 51
(
oobd.
,
1428
/
30
):
wer in wil teuschen auf dem stück, | der müss gar frü erwachen.
Ermisch, Freib. Stadtr. ; ;
Neumann, a. a. O.
3154
;
Vgl. ferner s. v.
2
.