pentafolium,
das
;
aus
griech.
pénte
und
lat.
folium
.
›Potentilla reptans L., Kriechendes Fingerkraut‹ sowie die aus der Pflanze gewonnene Arznei.
Zur Sache:
Marzell
3, 1023
 ff.

Belegblock:

Telle, P. Hispanus.
1972, 388
(
Speyer
1321
):
Pentafilon getrvnken drie tage [...] er ist genesen.
Ott-Voigtländer, Rezeptar
214r, 6
(Hs. ˹
nalem.
,
um 1400
˺):
Nim das safft in pentafolim vnd lanciole.
Eis, Gottfr. Pelzb.
140, 15
(
nobd.
/
thür.
,
3. V. 14. Jh.
):
Ouch ist dorczu gut byvus samen vnde penthafilon, das crut, das heyst vunifbletir.
Ebd.
175, 6
(
oobd.
,
1. H. 16. Jh.
):
Arthemesie sam vnd pontafilion [...], wer das gestossen in wein hacht zehanndt nach der gisst, der [wein] wurt bestendig.
Rohland, Schäden
97
.