lohmüle,
die
;
–/-n
.
›Lohmühle, Mühle, in der Eichenlohe gemahlen und Gerbsäure ausgepreßt wird‹;
zu
1
 1,  1.
Wirtschaftstexte.

Belegblock:

Ziesemer, Marienb. Konventsb.
7, 30
(
preuß.
,
1399
):
12 m. deme schumeister di lomole czu bowen.
Burkhardt, UB Arnstadt (
thür.
,
1325
):
waz wir aber anderes unses vromen damıͤt lomuͤlin [...] geschaffe muͤgen, daz sall ir guͤte wille sin.
Bindewald, Texte schles. Kanzl.
155, 16
(
schles.
,
1358
):
daz wir czu Mittilwald [...] geschikkit [habin] Hof vnd stat, [...], kornmueln, lomueln, bretmueln vnd walkmueln.
Qu. Brassó
5, 424, 37
(
siebenb.
,
1611
):
In den Blomnau brennen uns die zwo Luumillen ob.
Ziesemer, a. a. O.
235, 31
;
Sattler, Handelsrechn. Dt. Orden
54, 22
;
Thielen, Gr. Zinsb. Dt. Ord.
86, 8
;
121, 1
;
Wyss, Limb. Chron. ;
Kollnig, Weist. Schriesh.
185, 34
f.;
Brinkmann, Bad. Weist. ; ;
Bastian, Runtingerb.
2, 266, 31
;
Bastian u. a., Regensb. UB
59, 21
;
Matzel u. a., Spmal. dt. Wortschatz.
1989, 195
.