kresen,
kresmen,
V., unr. abl.;
zu
mhd.
kresen
›kriechen‹
().
›kriechen, klettern‹.
Bedeutungsverwandte:
, .

Belegblock:

Ettmüller, Heinr. v. Meißen
17, 17
(
md.
, Hss.
14.
/
15. Jh.
):
ûf jâmers tresen | in sütte wesen | dâ süln si billîch iemer kresen.
Schmitt, Ordo rerum
602, 2
(
omd.
1466
):
Crismare – kresmen.