inebriak,
der
;
aus
afrz.
inebriacon
›Trunkenheit‹
(
Eckel, Fremdw. Murners.
1978, 99/100
).
›Trunkenbold, Säufer‹.

Belegblock:

Spanier, Murner. Schelmenz.
46, 17
(
Straßb.
1512
/
3
):
Was der tütsch vff erd anfacht, | so wurdt da by der fleschen gdacht. | Des hett man vns in welschem landt | zů tütsch inebriack genant.