gufen,
›schreien; prahlen; etw. ausrufen, laut verkünden‹.
Wortbildungen:
gufman
Belegblock:
wiltu mit falcken guffen, | so mustu ym by wilen luder schiessen.
Ir oberster priester süzz | Der hiez ze stünd ruffen, | In der stat guffen, | Daz man Got daz opffer breht.
do ward der tiefel güffen, | schrein und auch rüffen: ,mich sol nieman hin zu tragen‘.