genet,
das
;
–/-Ø
,
genette(r),
der
,
wohl zu
mhd.
gênît
›türkisches Ross‹
();
vgl. auch
genetter
›Ross‹ ().
›Pferd‹.

Belegblock:

Bachmann, Morgant (
halem.
,
1530
):
hundert wysse pfert und hundert gennett, kostlich gesatlet und getzöumpt.