gekünden,
›etw. verkünden, offenbaren‹.
Belegblock:
Haltaus, Liederb. Hätzlerin
(
schwäb.
,
1471
):
Ich bin so plöd, das ich nit darr | Gekündñ mein gesprechen gar.
Päpke, Marienl. Wernher
(
halem.
,
v. 1382
):
Kain schrift mag es ergrúnden | Noch zunge nút gekúnden: | Als úberswenke was ir not.