ebriake,
der
;
–/-n
;
aus
lat.
ēbrius
›betrunken‹
(
Georges
1, 2327
).
›Säufer, Trunkenbold‹.

Belegblock:

Kurz, Waldis. Esopus (
Frankf.
1557
):
die Wahlen [...] | [...] | [...] schelten vns [Deutschen] vor Ebriacken.