dus,
der
;
zu
mhd.
duz
›Klang, Geräusch‹
(
Mwb
1, 1462
).
›Schall, Geräusch‹.

Belegblock:

Spechtler, Mönch v. Salzb.
40, 34
(
oobd.
,
3. Dr. 14. Jh.
):
Dem geperer, dem geporen | lob sei in herzen [...] | [...] kraft gesworen | sei und reiches lobes dus.