dämisch,
damisch,
Adj.;
zur Etymologie vgl.
Dwb, Neub.
6, 137
.
›unverständig, beschränkt, verwirrt, benommen‹.
Syntagmen:
das dämische hirn
.
Bedeutungsverwandte:
, .
Wortbildungen:
dämischkeit
(3. V. 15. Jh.).

Belegblock:

Wedler, W. Burley. Liber
46v
(
moobd.
,
v. 1452
):
All narren sind tamisch, allain der weis ist reich.
Turmair (
moobd.
,
1522
/
33
):
gabens auß für unsinnig leut, afterweis, dämischer und zerütter hirn traum.
Bauer, Haller. Hieronymus-Br.
114, 32
(
tir.
,
1464
):
im [dem mönch] wër das in dem schlaff für chömen von plödikchait des tämischen hirn.
Jaspers, St. v. Landskron
115v, 9
;
Klein, Oswald
117, 24
;
Schmitt, Ordo rerum
367, 16
;
Rot
355
.