crocus,
der
;
lat. Flexion.
1.
die Pflanze ›Crocus sativus L., Safran‹.
Zur Sache:
Marzell
1, 1248
 ff.

Belegblock:

Fischer, Brun v. Schoneb. (
md.
, Hs.
um 1400
):
da wachsen ouch blumen uffe sus | genant in latine crocus.
Follan, Ortolf. Arzneib.
120, 14
(
rib.
,
1398
):
Nym [...] apii, croci iclikes eyn half quentyn.
Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat. (
oobd.
,
1349
/
50
):
Crocus haizt saffrân. daz ist ain gar wolsmeckendez kraut und haizt sein pluom auch ze latein crocus.
Keil, Peter v. Ulm
213
;
Broszinski, Minner. Chir. Parva
81r, 8
.
2.
Bezeichnung für verschiedene safrangelbe Metallverbindungen in Pulverform.
Sprache der Alchemie.

Belegblock:

Sudhoff, Paracelsus (
um 1520
):
das ist crocus der metallen, über welchen nichts truckner ist.
Ebd. (
1531
/
5
):
was der sulphur sich in die dissolution ergeben hat, das restaurirt der crocus wider.
Ebd. (
1536
):
so heil mit der wundarznei zu oder mit trückpulvern, als crocus martis und crocus veneris seind.
Barke, Spr. d. Chymie.
1991, 210
.