confus,
Adj.;
aus
lat.
cōnfūs
›in Unordnung gebracht‹
(
Georges
1, 1465
).
›verwirrt, aus der Fassung gebracht‹;

Belegblock:

Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
4540
(
rib.
,
1444
):
Do ich dese reden gehoirt hadde uys, | Do wart ich altzo male confuys.
Ebd.
11357
:
Do ich also zem bade gienck us, | Gotz Genaide machde mich confuys.
Ebd.
3066
.