breidelicht,
Adj.
›flach, breit‹.

Belegblock:

Wyss, Limb. Chron. (
mfrk.
, zu
1367
):
Der Frige was ein virschotzig man mit eime kruse krulle, ein breidelicht antlitze mit einer flachen nasen.
J. W. von Cube. Hortus
117, 6
(
Mainz
1485
):
Syn frucht ist ront vn̄ eȳ wenig breydelicht.