birnmost,
der
.
›Most aus Birnen‹;
birne
,
most
.

Belegblock:

Hampe, Ged. v. Hausrat
4, 16, 8
(
Straßb.
um 1514
):
Ein trot dar von byrnmost vnd suroch rink Kerch / zeynen / Bēnen / Weckē vn̄ schlegel.
Ott-Voigtländer, Rezeptar
203v, 3
(Hs. ˹
nalem.
,
um 1400
˺):
Nim byren most vnd / súd den.
Dirr, Münchner Stadtr. (
moobd.
,
um 1310
/
2
):
Swer chochwaier, oͤpfelmost oder pirenmost her pringet und verchauffet, der geit ie von dem pontzen dem rihter 10 sol.
Bischoff u. a., Steir. u. kärnt. Taid. (
m/soobd.
,
1661
):
Ebenfahls mißfählet es ihr gnaden daß herr marktrichter die straffmessige parteien mit einem so geringen gerichtsuncosten und sogar per 2 viertl piernmost […] hindurch gehen last.
Wiessner, Wortsch. Wittenw. Ring.
1970, 23
;
Voc. inc. teut.
t iijr
;