beplanken,
V.
›etw. mit Palisaden, Pfählen umgeben; etw. mit einem Plankenzaun versehen‹.
Bedeutungsverwandte:
, , , , .

Belegblock:

Schmitt, Ordo rerum
653, 10
(
rhfrk.
,
1414
):
Vallare [...] planken [...] Circum- beblancken uel bepelen [...] straiwen.
Preuss. Wb. (Z)
1, 526
;
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1943, 191
.