begieren,
V.
›etw. erfordern, verlangen‹; als part. Adj.
begiert
›mit Begier, Verlangen erfüllt‹.

Belegblock:

Stackmann u. a., Frauenlob 
8, 3, 3
(Hs. ˹
md.
auf nd. Grundlage,
v. M. 14. Jh.
˺):
Swelch sat zu vru dem acker wirt, | wol die verbirt | ein billich sniden, als die zit begirt.
Matthaei, Minner. I, (Hs.
15. Jh.
):
ist nu sin hercze also begirt | daz er durch werder frawen grůz | zuͤhet sich in suͤlche unmůz.