baug,
der
;
–/-e
;
zu
mhd.
bouc
›Ring‹
().
›(zur Gerade gehörender) Schmuck aus gebogenem oder getriebenem Metall‹.

Belegblock:

Goerlitz u. a., Magd. Schöff./Schweidnitz
65, 9
(
omd.
,
1363
):
alle wiplich cleydir, vingerlin vnd armgolt, scapil, muschen, bouge vnd vurspan vnd al gesmide, daz zu vrouwen gezcirde horit.
Ebd.
77, 8
.