austur,
der
;
-/lat. Pl.
;
aus
afrz.
ostour
(dies aus gallorom.
auceptore
)
›Jagdfalke‹
(
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1943, 165
).
›Jagdfalke‹.

Belegblock:

v. Tscharner, Md. Marco Polo
63, 1
(
osächs.
,
2. H. 14. Jh.
):
Do sint ouch vil austures, di vogil also genant, und di sint swarcz sam eyn rabin.