aufhör,
das
.
›Ende von etw. (Handlungen, Vorgängen)‹;

Belegblock:

Niewöhner, Teichner
564, 1248
moobd.
,
n. 1400
˺):
e do stifft man kirchen und koͤr; | daz hat nu auch auf hoͤr.
Turmair (
moobd.
,
1522
/
33
):
es wolt kain aufhör haben mit den aufruern.