koch,
das
;–/-e
.›(gekochtes) Gericht‹; speziell: ›Brei‹.
Bedeutungsverwandte:
brei
buttermus
mus
das
) 1, pap
Belegblock:
Welti, Pilgerf. v. Walth.
89, 21
(omd.
, n. 1474
): eyne schossele mit kostlichen kochen, dorzcu hatten wir noch deme bade guten wyn.
Fastnachtsp.
436, 29
(nobd.
n. 1494
): Awe, ich han ain weites loch, | Hiet ich nu ain großes koch!
Rot
335
(Augsb.
1571
): Pappen / koch / preyn / muͦß/ wie mans den jungen Kindern gibt.
Ebd.
350
: Schmarn, Das man sonst schmaltz / koch oder puttermuß heyst.
Wedler, W. Burley. Liber
73v
(moobd.
, v. 1452
): Sag an, worumb aus swarczen vnd aus weyß pan wiert ain koch in geleicher varb?