abies,
die
;
-/-ieten
.
›Tanne‹.

Belegblock:

Pfeiffer, K. v. Megenberg. B. d. Nat.
313, 32
(
oobd.
,
1349
/
50
):
Abies haizt ain tann.
Sudhoff, Paracelsus
6, 83, 25
(
1528
):
das der viscus von botin, tannen, abieten und pino [...] mag genomen werden.
Hierher als deformierte Form wohl
abirone
bei Piirainen, Stadtr. Sillein
129b
, 29 (sslow. inseldt., 1378):
daz dich dy erde verslinde dy ratanne vnd abironen verslanc.