twasen,
V.;
zur Familie von
mhd.
twâs, twâsen
›Tor‹
,
›betören‹
(
), entsprechend
mnl.
dwaes
(
).
›an etwas verzweifeln, irren; sich / jn. täuschen‹.
Md.
Wortbildungen
›Tor, Narr, Dummkopf‹ (dazu bdv.:
,
der
).
Belegblock:
Fischer, Brun v. Schoneb.
(
md.
, Hs.
um 1400
):
ouch ist gestellet vrouwe dine nase, | ab ich an der schrift icht twase, | also ein torm gebuwet ho.
daz muz si tuen mit der nase, | zeter wafen alle ich twase!
Meijboom, Pilgerf. träum. Mönch
1690
(
rib.
,
1444
):
Id is nauwe dat ich nyet en raese, | Dat ir mich alsus macht zo dwaese.
du bis eyn dwaes, | We wale du geyne schelle an de͂ halse en hais.
So bistu eyn geck ind eyn dwais.