tumbe,
die
;
aus
lat.
tumba
›Grab‹
(
Georges
2, 3251
).
›Grabstätte, Grabmal‹.
Bedeutungsverwandte:
vgl. ,  2,  2,  2,  2, ,  2.

Belegblock:

Ziesemer, Marienb. Ämterb.
127, 3
(
preuß.
,
1437
):
in der understen tumben uff dem hoen altar synt phunff und vierczigk stucke.
Ders., Gr. Ämterb.
92, 38
(
preuß.
,
1440
):
in der cleynen tumben das heilige crucze.
Ebd.
100, 27
:
In der tumben gelassen: [...].
Ders., Marienb. Ämterb.
131, 18
;