triplieren,
V.;
aus
lat.
triplāre
›verdreifachen‹
(
Georges, Neub.
2, 4821
).
– Bdv.: vgl.  2,  2.
›etw. verdreifachen; etw. mit 3 multiplizieren‹; vgl. (Adj.).

Belegblock:

Vogel, Pract. Alg. Ratisb.
179, 21
(
moobd.
,
M. 15. Jh.
):
wildu, so magstu dy zal all 4 dupliren, tripliren oder quadrupliren.
Ebd.
128, 1
;
138, 18
.