trüge,
triege,
der
;
zu
mhd.
trüge
›Betrüger‹
().
›Blender; Betrüger‹;
vgl. (V.) 12.

Belegblock:

Mone, Adt. Schausp. (Hs. ˹
omd.
,
1391
˺):
wen sint wir blint, so mußen wir doch horen, | solde wir an eynen trugen glouben?