templer,
templeiser,
der
;
nur im Pl.
›Tempelritter; Tempelorden‹;
zu  1.
Bedeutungsverwandte:
vgl.  1.

Belegblock:

Strehlke, Nic. Jerosch. Chron. (
preuß.
,
um 1330
/
40
):
In unsirs hêrrin jârin | dô der eilfhundirt wârin unde zwelve vorgân, | dô hûb sich mit wesin an | der ordin der Templêre.
Drescher, Hartlieb. Caes. (
moobd.
,
1456
/
67
):
ritter aus der gesellschafft genant die templayser.
Bömer, Pilgerf. träum. Mönch ;
Rosenqvist, Frz. Einfluß.
1943
.
Vgl. ferner s. v.  10.