taumeln,
V.
›unsicher gehen, schwanken, taumeln‹.
Bedeutungsverwandte:
.Belegblock:
Wie sich denn mancher alter Mann inn der Kandel sterckt / das er daumelt / und auch wol gar darnider felt.
sindtemall Sampson blindt was, sich offt vor ÿn von einer wantt an dÿe ander gestosßen. adder süst hÿnn vnd widder getaẃmeltt.
Daß sie daumlen und wancken than, | Eben wie ein trunckener mann.
Luther, WA ;