taffeten,
taften,
Adj.
›aus Taft‹;
zu .

Belegblock:

Glatz, Chron. Bickenkl. (
önalem.
,
um 1640
):
ain leibfarb taffentind fierhang.
Bauer u. a., Kunstk. Rud.
2421
(
oobd.
,
1607
/
11
):
Ein anders kleinodlin [...] in einem veyelbraun daffetin seckelin in obgemelten schächtelin.
Grothausmann, Stadtb. Karpfen
4, 4
(
mslow. inseldt.
,
1618
):
Zwey Grine Taffene Tüchlin.
Gleinser, Anna v. Diesb. Arzneib.
1989, 278
;